Bij mij in de wijk zit een soort manusje van alles. Jelle heet hij. Hij woont alleen en loopt vaak over straat om met jan en alleman een praatje te maken. Een wat simpele, maar ook sympathiek man. Echt zo’n stoere volkse jongen, met strakke t-shirts, tattoos, gespierde armen en een kortgeschoren kop. Ook draagt hij een of meer oorbellen. Maar hij groet altijd vriendelijk en maakt af en toe een babbeltje met me als ik met mijn postronde bezig ben.

Hij vertelde mij al eens dat hij geen vast werk heeft en een soort buurtwachter is bij gebrek aan een echte wijkagent. ten minste, ik zou niet weten hoe die eruit ziet. Jelle lapt daarnaast tegen een kleine vergoeding en een kop koffie de ramen bij oudere mensen. Eigenlijk goed om zo’n aanspreekpunt en waakhond in de wijk te hebben. Hij zorgt dat het rustig blijft. Verder weet ik weinig van zijn achtergrond.

Een paar maanden geleden zat hij op het bankje voor zijn huis met een thermoskan koffie. Het was prachtig lenteweer voor eind april, dus ik gaf hem geen ongelijk. Als ik eenmaal met mijn postronde bezig ben, wil ik alleen het liefst zo snel mogelijk door. Zijn vraag of ik een kopje lustte, sloeg ik dan ook af. “Volgende keer,” zei ik lachend om er vanaf te zijn. Me realiserend dat ik me nu dus vastlegde voor een volgende keer en er niet onderuit zou kunnen.

De week erna zat hij er weer. Het voorjaarsweer hield nog aan, dus hij zat in korte spijkerbroek, een strak t-shirt en huishoudklompen eronder. “Kom, postbode, koffietijd,” riep hij. Hij zat er met een andere vrouw die ik ook wel uit de buurt ken. Het feit dat ik niet alleen met hem opgescheept zat, maakte het al iets minder gespannen, vond ik.

Op het moment dat Jelle de koffie inschonk, zag ik de vrouw de laatste slok uit haar beker nemen. “Jelle, dank je wel, ik moet even boodschappen doen voordat Gerard thuiskomt,” zei de vrouw terwijl ze opstond. Daarmee vast doelend op haar man. “Als ik mijn broer nog over dat incassobureau moet vragen, dan geef je maar een gil,” zei de vrouw in plat Utrechts. En weg was ze, dus nu waren het Jelle en ik.

De laatste opmerking van de vrouw intrigeerde mij. Als jurist had ik vaak te doen gehad met incassobureaus die te brutaal klanten op kosten jagen. Vooral de energiereuzen en de telecomproviders kennen weinig medelijden. “Heb je gedoe met een incassobureau?” probeerde ik voorzichtig. “Breek me de bek niet open,” zei Jelle.

“In het contract dat ik ooit met de woningbouwvereniging afsloot, is niets gezegd over extra servicekosten. Pas na een paar maanden kwamen ze daarmee en moest ik met terugwerkende kracht 600 euro betalen. Als je iedere maand 1000 euro te besteden hebt, hoest je dat niet zomaar even op.”

Ik voelde medelijden op komen omdat je aan alles zag dat Jelle geen uitvreter of klaploper is. Hij ziet er gevaarlijker uit dan hij is, schatte ik zo in. “Dit komt me bekend voor,” zei ik hem. “Als jurist heb ik veel van dit soort zaken moeten uitvechten en dan sta je tamelijk alleen als huurder.” Hoewel ik eigenlijk mijn oude baan niet wilde aanhalen, wilde ik begrip voor hem tonen. “Ik weet niet meer goed wat ik moet doen,” zei Jelle. “Ik denk dat ik maar een afbetaalregeling ga treffen, want die incassokosten schieten omhoog.”

Ik bracht het onderwerp snel op het weer om te voorkomen dat hij mij iets zou vragen over mijn oude werk, wat ik achter me wilde laten. Hij vroeg niet door. Na een paar minuten dronk ik mijn bekertje leeg en zei: “Ik ga weer verder, ik moet straks weer bijladen, het is zoveel vandaag.” Ik bedankte Jelle en stapte op.



Een paar weken later was het over met voorzomer. Het waaide en regende stevig. In mijn regenpak ploeterde ik naar mijn wijkje. Toen ik op een gegeven moment kracht moest zetten om tegen de wind in te komen, kraakte en ratelde het bij mijn achteras. Ik schoot van mijn trapper en viel hard op mijn knie op de grond terwijl mijn fiets op mij viel.

Tranen sprongen in mijn ogen. De pijn in mijn knie was niet te harden. Ik trok mijn fiets omhoog om onder een afdakje bij een flat te schuilen. Ik zette mijn fiets neer en liep voorzichtig heen en weer om mijn knie te strekken. De pijn was hevig maar leek iets weg te trekken. Toen ik naar mijn regenbroek keek, zag ik dat zelfs die gescheurd was en de lichte broek eronder ook. Er zat bloed op mijn knie. Wat moest ik?

Ik probeerde het telefoonnummer van Sander, wetende dat hij weinig kon betekenen op 60 km afstand op zijn werk, maar op zo’n deprimerend moment had ik behoefte aan mijn man. Hij nam gelukkig wel op. “Ik ben gevallen met mijn fiets en het is zulk kutweer,” huilde ik aan de telefoon. Sander kwam niet verder dan: “Hm wat vervelend, doet je fiets het nog wel dan?” Fijn dat hij zoveel interesse had in mijn lichamelijke toestand. “Ja hoor, maar mijn knie is stuk en doet ontzettende pijn.” “Ik zou graag helpen, maar ik moet nu naar een overleg,” zei hij tamelijk voorspelbaar. “Laat maar, ik ga proberen te lopen.” zei ik. Ik drukte hem geïrriteerd weg en mompelde: “Godverdomme.”

“Dat lijkt me een terechte opmerking bij dit weer, postbode,” zei een stem vlak naast me. Ik schrok op, maar had de stem van Jelle al herkend. “Ja, ik ben net keihard gevallen en mijn fiets is stuk,” klaagde ik als een klein kind. “Ai, dat is mooi klote,” zei Jelle. Jelle pakte mijn fiets en draaide even aan de trapper. “Oh de ketting is eraf, denk ik, dat kan ik thuis wel even fixen.” Hij pakte mijn fiets en liep richting zijn huis. “Dan kun je direct even iets aan je knie doen,” zei hij terwijl hij naar mijn gescheurde broek wees.

In de hal van zijn flat haalde hij de posttas van de fiets af en draaide hem om. Tamelijk handig schroefde hij de kettingkast open. “Hij schoot eraf toen ik wilde schakelen naar een lichtere versnelling,” zei ik. “Ik zal de versnelling iets afstellen dan,” zei Jelle. “Ga maar naar boven, trappen op, 2e etage rechts, en de pleisters liggen ergens in een keukenkastje,” zei Jelle terwijl hij mij een sleutelbos overhandigde.

Ik liep twee trappen op en opende zijn voordeur. Zijn huis zag er behoorlijk net georganiseerd uit. De meubels waren van Leenbakker-kwaliteit, maar het was netjes en oogde schoon. Boven het dressoir in het halletje hing een foto van een meisje van een jaar of 18. Leek mij zijn dochter. Ik zag al snel de keuken dus stapte daar naar toe. Na wat kastjes geopend te hebben, vond ik de pleisters.

Mijn regenbroek kreeg ik zonder veel moeite uit, behalve dat het buigen van mijn knie niet zo soepel ging. Mijn broek eronder was strak aan de onderkant, dus die kreeg ik van zijn lang-zal-ze-leven niet over mijn knie. Ik kon niet anders dan mijn broek laten zakken om zo mijn knie goed te bereiken. Ik ging op een kruk zitten om even goed te kijken.

“Oei, dat ziet er heftig uit,” hoorde ik opeens van Jelle die ook was binnengekomen. “Je fiets doet het weer, maar je knie moet even goed ontsmet en ingepakt.” Ik voelde me rood worden omdat ik daar in mijn onderbroek zat. Jelle leek het niets te deren. “Ik heb een verpleegcursus gedaan ooit, dus ik zal je even helpen.” Hij pakte doortastend een gaasje en een verbandje. “Ach, dat is niet nodig toch,” probeerde ik. Maar hij draaide vrij snel een verbandje om mijn been.

Ik ging staan, maar kon mijn knie moeilijk buigen. Ik keek een beetje hulpeloos dus Jelle zei: “Ik heb wel even tijd, dus zal ik je maar helpen met de post?” Ik probeerde een beetje af te houden, maar hij liet zich niet afschepen. We liepen de trappen af en mijn fiets stond weer klaar met de tas achterop. Jelle vroeg me wat hij moest doen. Ik merkte dat ik stiekem toch wel blij was met zijn aanbod.

Ik legde Jelle uit hoe we het gingen doen en samen stapten we de storm weer in. Althans: ik sleepte mijn been achter me aan. Gelukkig was de regen gestopt. Al met al waren we met een uurtje klaar. “Had je man niet kunnen helpen,” vroeg Jelle toen we klaar waren. Ik voelde nog iets van ergernis over het gesprek met Sander: “Nee, die vindt dat ik het maar zelf moet oplossen omdat ik hiervoor gekozen heb en mijn oude vak heb laten varen.” zei ik hatelijker dan ik bedoelde. “Hij wilde niet dat je post ging bezorgen,” vroeg Jelle. “Hij wilde eigenlijk dat ik gewoon jurist was gebleven. Hij heeft daar moeite mee.”

“Koffie?” vroeg Jelle om het gesprek op iets anders te brengen. “Nee, dit is te gek, je hebt al zoveel gedaan.” “Kom op, dat kan er nog wel af.” En eerlijk gezegd had ik wel trek om even op te warmen.

Eenmaal aan de koffie vroeg hij of hij nog even naar de wond mocht kijken. Met enige tegenzin trok ik mijn broek uit, maar hij had me ook goed geholpen. Ik ging weer zitten en hij pakte mijn been en bewoog hem heen en weer en boog en strekte hem. Dit deed best pijn, dus ik verkrampte af en toe. “Toch moet je dit blijven doen,” zei hij en hij pakte mij aan de binnenkant van mijn bovenbeen en bij mijn kuit en bleef buigen. Zijn sterke handen op mijn benen voelden niet onaangenaam en vertrouwd. Ik liet hem even begaan, waardoor een wat ongemakkelijke stilte viel, maar hij was vooral bezig als verpleegkundige.

Al snel liet Jelle mijn benen weer los en zei dat ik maar moest proberen te fietsen. Ik trok mijn broek weer aan en zei, omdat ik vond dat ik hem wel wat schuldig was: “Zal ik eens naar die zaak van je kijken,” zei ik. “Ik heb vaker met dit bijltje gehakt, hoewel ik geen praktiserend jurist meer ben.” Jelle keek me verrast aan. Ook zag ik een sprankje hoop in zijn ogen. Hij voegde alleen snel toe: “Ik weet niet, ik wil je niet overvragen, je bent vast niet voor niks gestopt, en ik merkte dat je daar maar wat blij mee was. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.” “Dat siert je, maar anders had ik het niet aangeboden,” zei ik resoluut. “Ik vind het fantastisch dat je dit aanbiedt, weet je het zeker?” “Ja.”



Jelle liep naar een kamer in zijn woning en pakte een ordner. “Hier zit alles in.” Ik ging aan de eettafel zitten en sloeg de map open. Hij had de stukken netjes georganiseerd. “Je hebt goed gedocumenteerd,” zei ik. Hij stond aan de andere kant van de tafel. Ik bladerde door de eerste documenten heen en voelde dat hij naar me keek. Ik zag dat ik in de houding waarin ik zat, ook mogelijk inkijk had in mijn blouse en dat ik vandaag geen topje droeg. Mijn bh en borsten waren dus zonder veel moeite zichtbaar. Ik bladerde nog wat door om die gedachten uit mijn hoofd te zetten. Ik schrok zelf van de platte gedachte dat hij dat mogelijk zou doen.

Opeens keek ik naar Jelle op en hij keek mij in de ogen, zonder te verblikken of te verblozen dus nu schaamde ik me helemaal over de beschuldigingen die bij me waren opgekomen. “Vind je het goed als ik ze meeneem, ik zal er voorzichtig mee zijn.” “Natuurlijk, zal ik even meelopen om te zien of je wel kunt fietsen, anders rijd ik mee met de brommer en duw je.”

Het opstappen op de fiets lukte voor geen meter. “Goed, dat wordt duwen.” “Ik weet niet of ik dat wel durf.” “Ik zal rustig rijden.” Hij pakte zijn brommer en zette zijn voet tegen de bagagedrager. Ik zette mijn voeten op de trappers en voorzichtig duwde hij mij richting huis. Na een paar minuten stond ik voor mijn huis en terwijl Jelle weer rechtsomkeert maakte, ging ik naar binnen.

Toen die avond de kinderen op bed lagen, de televisie weer darten uitbraakte voor Sander, pakte ik de ordner en ging aan de eettafel zitten. “Wat is dat,” vroeg Sander terwijl hij koffie neerzette. “Dit is van Jelle, je weet wel, die de buurtwachter, die mij vanmiddag hielp met de post. Ik bood hem aan om even naar een zaak te kijken waar hij in verwikkeld is met de woningbouw.” “Oh, weer terug naar je oude professie?” zei hij, hard lachend om zijn eigen grapje. Ik besloot maar om niet te reageren. Ik was nog steeds niet helemaal blij met zijn weinig empathische reactie toen ik was gevallen.

Na anderhalf uur turen in de stukken, kwam Sander achter me staan. Het darten was afgelopen. Hij sloeg zijn armen om mij heen en zoende mij in mijn nek en op mijn wang van achteren. Zijn handen vonden al snel de rondingen van mijn borsten. Hij woog ze even en zei: “Zo Vrouwe Justitia, heeft u hier uw weegschaal verstopt,” terwijl hij mijn bh verschoof. Hij worstelde zijn vingers in de gevulde cups waar mijn tepels inmiddels al hard waren geworden.

“Zullen we naar bed gaan,” hijgde hij in mijn oor, “ik heb zin in je.” Zijn aanraking had mij geprikkeld dus ik stemde ermee in. Het was alweer even geleden dat wij voor het laatst seks hadden gehad dus ik had ook niet veel nodig. We namen nog de tijd voor tandenpoetsen en kropen tegen elkaar onder het dekbed. “Pas wel op voor mijn knie want die doet nog erg pijn,” fluisterde ik. Hij trok het dekbed opzij af en keek naar mijn knie.

Op precies dezelfde manier als Jelle eerder die dag legde Sander zijn handen op mijn kuit en op mijn bovenbeen. Even flitste het beeld van Jelle die met grote zorgzaamheid mij had verzorgd door mijn hoofd. De combinatie van de licht opgewonden staat waarin ik verkeerde samen met Sander en het beeld van Jelle die mijn benen beet had gehad, verwarde mij. Als ik mijn ogen dicht deed, zag ik weer plots Jelle voor me. Ik schrok terug. “Deed het pijn,” vroeg Sander vanwege mijn reactie bezorgd. “Een beetje,” loog ik.

Ik trok Sander snel naar me toe en begon hem hartstochtelijk te zoenen. Zijn hand zocht snel naar mijn borsten waarvan hij weet dat die altijd gevoelig zijn. Dat brengt me altijd snel op de juiste temperatuur. Na wat tongen en strelen over mijn borsten, waarbij mijn tepels knoeperdhard werden, zocht ik met mijn hand naar zijn pik. Die stond na die paar weken werkloosheid al strak in het gelid. Het was zoals altijd een heerlijk gevoel wanneer ik in zijn boxer verdween, eerst wat haar voelde kriebelen en vervolgens zijn krachtige pik aantrof, waarbij hij standaard een diepe zucht slaakt.

Ook Sander maakte zijn hand los van mijn borsten en zocht zijn weg naar beneden. In de tussentijd nam hij mijn borst in zijn mond en nam grote happen als een klein kind op zoek naar voeding. Zijn tong trilde tegen mijn tepel. In de tijd dat ik borstvoeding gaf leverde dit altijd een golf moedermelk op in zijn mond, wat hem altijd een extra dosis opwinding opleverde.

Sander legde voorzichtig zijn hand op mijn bovenbeen. Weer flitste opeens de greep van Jelle op dezelfde plek door mijn hoofd. Ik keek even naar Sander om het beeld van de stevige kortgeschoren kop met oorbel, te wissen. Zodra ik mijn ogen dicht deed en Sanders hand op mijn been lag, die nu langzaam naar boven kroop, schoten beelden van Jelle over mijn netvlies. Ik kreeg ze verdomme niet meer weg. Er zat weinig anders op dan met ogen open te vrijen, iets wat niet eenvoudig is als je het niet gewend bent.

Het maakte me bovendien onzeker dat ik dit opeens tijdens het vrijen met Sander had. Ik had ooit wel eens herinneringen aan ex’en tijdens het vrijen, maar daar was ik dan ook echt intiem geweest. Ik focuste me snel op mijn eigen hand die over zijn pik bewoog en op zijn hand die nu verder omhoog kroop richting mijn kruis. Mijn slip had ik al uit, dus er was geen fysieke belemmering meer. Hij had vrij spel om mijn intieme zones te benaderen.

Om ruimte te creëren, pakte hij met zijn andere hand weer mijn bovenbeen. En weer kwam die flits waarin ik Jelle behoedzaam mijn been voelde buigen. Ik deed alsof ik pijn had en haalde Sanders hand weg. Nu zat hij alleen nog met zijn rechterhand waar hij moest zijn: in mijn kruis. En zoals altijd vingerde hij me met zijn middelvinger snel naar een hoogtepunt door snel over mijn clitoris te strelen.

Doordat hij met zijn mond nog mijn tepels afzoog, kon hij niks merken van enige haperingen bij mij. Ik kon door de mix van beelden met Jelle niet voluit genieten van dit orgasme, ik voelde iets van schaamte, maar gaf me over aan het vertrouwde. Het voelde goed. En vooral herkenbaar. Misschien hoogstens wat voorspelbaar.

Ons seksleven was niet het wildste. Nu geloof ik ook niet zo snel wat ik in films en verhalen lees, maar bij ons is het het uiterste. Gelukkig heb ik geen vriendinnen die het naadje van de kous willen weten van mij waar het seks betreft.



“Nu heb ik zin om bij jou binnen te gaan,” hijgde Sander in mijn oor. “Vind je het goed als ik het mijn hand doen, met mijn knie en zo,” zei ik. Niet dat ik nou direct bang was dat ik pijn zou krijgen, maar na mijn orgasme was ten eerste mijn lust gedaald. Ten tweede was ik vooral van slag geraakt dat ik op het intiemste moment van ons samen aan een ander, tamelijk vreemde dacht. Wat als ik dat ook kreeg als hij bij me binnenging. Ik had ook alweer spijt dat ik de zaak van Jelle op me had genomen.

Deze gedachtenstroom zorgde er in elk geval niet voor dat ik met veel aandacht en sensualiteit Sander naar zijn hoogtepunt trok. Ik denk dat het wat instrumenteel gebeurde, zoals ik dat in mijn studententijd ook geregeld had gedaan als ik geen zin had in meer met weer een jongen die ik had opgeduikeld. Sander merkte hier vermoedelijk ook weinig van. Hij kreunde in mijn oor. En zoals eigenlijk altijd hoefde ik niet erg mijn best te doen. Helemaal niet nu hij al een tijdje droog stond.

Wat ik altijd een hoogtepunt vind is het moment dat zijn sperma uit zijn pik spuit. Ik vrij dan ook graag met licht aan. Dat beeld geeft mij altijd weer een prikkeling tussen mijn benen, waar ik altijd pas iets mee doe als hij in slaap is gevallen. Dan heb ik mijn eigen privemomentje. Ook nu was mijn interesse er niet minder om.

Door de jaren heen heb ik natuurlijk wel gemerkt dat de hoeveelheid wat afnam. Het is niet meer zoals 20 jaar geleden. Dat lijkt mij bij het ouder worden horen. Nou is Sander ook nooit de persoon geweest die dat het beste kon. Daarvoor heb ik er toch te veel vastgehad en zien ejaculeren met de krachtigste stralen, waarbij ik me soms afvroeg of ze toch niet aan het plassen waren.

Nadat we elkaar ‘welterusten’ kusten, draaiden we om met de belofte dat we toch vaker moesten vrijen. Zoals elke keer. Na enkele minuten hoorde ik Sander diep ademhalen en wist dat hij was vertrokken. Mijn rechterhand zocht de weg onder de dekens terwijl ik op mijn rug lag. Ik streelde mezelf met het beeld van het zaad dat uit Sanders pik spoot. Natuurlijk in mijn fantasie centiliters meer en decimeters hoger en verder dan in werkelijkheid.

Met mijn andere hand zocht ik mijn bovenbeen en was benieuwd wat de ‘Jelle-greep’ bij mij zou doen als ik het zelf deed. Voorzichtig sloot ik mijn ogen om te kijken wat gebeurde. En inderdaad verscheen op mijn netvlies weer de buurtwachter.

Ik deed mijn ogen open maar hield mijn handen op mijn clitoris en op mijn bovenbeen. Nu schoot ook met ogen open het gezicht van Jelle voorbij. In het donker kon ik verder ook weinig details van de kamer ontwaren, dus het maakte ook weinig verschil met dichte ogen. Opeens had ik behoefte om iets te doen wat ik normaal nooit doe omdat mijn vagina nogal gevoelig is. Bovendien zijn mijn clitorale orgasmen stevig en aangenaam genoeg. Ik duwde voorzichtig een vinger naar binnen en vrij snel een tweede erbij. Mijn linkerhand lag nog op mijn been.Zo betastte ik mezelf inwendig.

Vooral het stiekeme en het bevreemdende met Jelle bracht mij in een soort roes. Die arm op mijn been voelde geforceerd, maar had ook iets intiems, iets van mijzelf. Sander sliep al vast, dat was duidelijk. Voorzichtig draaide ik me naar mijn nachtkastje en trok zachtjes de bovenste la open. Al enkele jaren lag daar werkeloos een vibrator. Ooit in speelse tijden van Sander gekregen. Ik wist niet eens of hij het nog wel deed. Het was ook een hardplastic tril apparaat, meer de vorm van een raketje dan een pik.

Ik legde me weer op mijn rug en pakte mezelf weer op mijn bovenbeen. Met de andere hand streelde ik langs mijn clitoris met de vibrator. Ik durfde hem niet aan te zetten omdat dat Sander zou wakker maken, dacht ik. Ik duwde hem iets lager en zonder al te veel moeite en pijn, schoof de plastic neppik bij mij naar binnen. Ik vond het vooral spannend omdat ik bang was dat Sander wakker zou worden.

Ik bleef even liggen maar Sander snurkte. Ik bewoog voorzichtig de vibrator in en uit en wekte de verbeelding van Jelle op met mijn linkerhand op mijn bovenbeen. Heel voorzichtig probeerde ik de vibrator aan te zetten in de laagste stand. Dit geluid verstomde onder het dekbed, maar het effect was weergaloos. Ik voelde hem zacht snorren in mijn onderbuik, hoewel hij er maar een centimeter of 8 in zat.

Met grote voorzichtigheid, maar ook met grote opwinding, draaide ik aan het wieltje om de snelheid op te voeren. Ik zat inmiddels over de helft en het gevoel was zalig. Ik bewoog de vibrator in en uit en draaide hem voorzichtig rond in mijn vagina. Ik lette niet echt meer goed op of ik niet te veel herrie maakte. Het maakte me ook niet zoveel uit. Dat was eventueel voor later zorg.

De flitsen van Jelle die mijn been strekte en boog schoten door mijn hoofd terwijl het topje van de vibrator waar de grootste trilling in zit in mijn vagina een heel gevoelig puntje had gevonden. Ik drukte hem er hard tegen aan en voelde alles samentrekken. Wow, wat was dit. Dit ging een van de heftigste orgasmen in jaren worden, dat was duidelijk. Ik beet op het dekbed om niet te veel herrie te maken. En toen voelde ik ineens een golf door mijn onderlichaam gaan. Ik zag nog korte flitsen van een lachende Jelle, Jelle met de post, Jelle in strak shirt, korte afgeknipte spijkerbroek, Jelle die staat en naar mijn borsten kijkt terwijl ik zijn papieren doorneem.

Ik probeerde gecontroleerd uit te ademen en in te ademen maar mijn hart bonkte in mijn keel. De vibrator was uit mij geschoten doordat mijn vaginale spier steeds aantrok en weer ontspande en ik zelf geen kracht meer in mijn armen had. Ik kon hem nog net uitdraaien. Ik wilde hem pakken en voelde grote nattigheid in het hoeslaken. Ik schrok maar realiseerde mij direct dat dit dus zo’n orgasme was waarbij je als vrouw ook ejaculeert. Daar had ik vriendinnen dan wel eens over gehoord. En in de Viva over gelezen. Maar nu was het mij pas voor het eerst overkomen. Op mijn 45e.